1. Definicja poziomicy

Poziomica, in. izohipsa (gr.: ísos „równy” + hýpsos „wysokość”) linia na mapie łącząca punkty o takiej samej wysokości nad poziomem morza. Powstaje poprzez przecięcie powierzchni terenu poziomymi i równoległymi płaszczyznami, z reguły oddalonymi od siebie o stałą wartość, np. co 10 m. Przecięcie tych płaszczyzn ze stokiem wzniesienia wyznaczy szereg linii krzywych łączących punkty znajdujące się na jednym poziomie. Otrzymane w ten sposób linie krzywe, rzutowane na płaszczyznę, dadzą poziomicowy plan danego wzniesienia (ryc. 1). Odległość pomiędzy płaszczyznami, które przecinają formy terenu określa się mianem cięcia poziomicowego. Dobór cięcia poziomicowego przede wszystkim uzależniony jest od skali mapy oraz wysokości względnych przedstawionego na mapie terenu.

Izolinia (in. w kartografii izarytma)

linia na mapie łącząca punkty o jednakowych wartościach liczbowych danej cechy.

Ryc. 1. Poziomica na mapie powstaje poprzez rzutowanie
punktów wysokościowych na płaszczyznę.

źródło: http://ciconiastur.blogspot.com/2011/12/el-relieve.html

Termin poziomica został wprowadzony po I wojnie światowej przez kartografów Wojskowego Instytutu Geograficznego. Do tego czasu w polskiej terminologii geodezyjno- kartograficznej, obok terminu izohipsa, powszechnie stosowano określenie warstwica. Zastąpienie nowym terminem dawnego określenia było całkowicie uzasadnione. Zwróćmy uwagę, że ten ostatni kojarzy się nie tyle z linią, co z warstwą o pewnej grubości.

 źródło: http://www.flickr.com/photos/thiagomarra

autor: Eugênio P. Fonseca