Czytanie rysunku poziomicowego
nastręcza uczniom sporo trudności. Wynikają one przede wszystkim z braku
umiejętności widzenia, a raczej wydobycia trzeciego wymiaru z płaszczyzny
dwuwymiarowej. Tę zdolność trudno rozwinąć bez zaangażowania wyobraźni
przestrzennej, którą uczniowie mają opanowaną w niejednakowym stopniu. Na taki
stan rzeczy z jednej strony wpływa różna predyspozycja percepcyjna uczniów
(czynnik wewnętrzny), a z drugiej – brak odpowiednich ćwiczeń kierujących
procesem odbioru i przetwarzania treści zawartych w materiale ikonograficznym
(czynnik zewnętrzny).
Do najczęściej popełnianych przez uczniów błędów należą: nieprawidłowa interpretacja wysokości punktów znajdujących się pomiędzy poziomicami, brak skojarzenia zmieniających się odstępów pomiędzy poziomicami ze zmianą nachylenia terenu, przypisywanie jednakowej wysokości nad poziom morza całemu przedziałowi wysokościowemu (szczególnie widoczne przy konstrukcji profilu) oraz niepoprawne wyznaczanie dolin oraz grzbietów na podstawie układu poziomic. Aby uniknąć powyżej nadmienionych jak również innych błędów warto poświęcić odrobinę czasu na staranne przygotowanie się do zajęć. Pomocą służyć ma treść niniejszego rozdziału, który składa się z dwóch zasadniczych części. W pierwszej z nich znajdziemy odrobinę niezbędnej teorii na temat poziomicy, w drugiej natomiast przejdziemy do ćwiczeń praktycznych wykonywanych przez uczniów zarówno w terenie, jak i w pracowni geograficznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz