piątek, 7 grudnia 2012

Krzywa hipsograficzna



Rzeźba trenu przedstawiona na mapie za pomocą poziomicy daje możliwość określenia stosunków wysokościowych danego obszaru. Ich graficzną ilustracją jest krzywa hipsograficzna. Do jej konstrukcji, należy najpierw obliczyć skumulowane pola powierzchni zawarte między wybranymi poziomicami (liczba i rozpiętość stref zależy od zamierzonej szczegółowości pokazania struktury wysokościowej). Krzywą hipsograficzną wykreśla się w układzie współrzędnych prostokątnych, odkładając na osi pionowej wysokości (m n.p.m.) a na osi poziomej pola powierzchni stref wysokościowych (km2). Należy zwrócić uwagę, by punkty skrajne krzywej znajdują się w miejscach odpowiadających skrajnym wysokościom analizowanego terenu. Powierzchnia zawarta pomiędzy krzywą hipsograficzną a osiami układu odpowiada objętości form terenowych. Krzywa hipsograficzna m.in. pozwala wyznaczyć średnią wysokość terenu objętego badaniem. Stanowi ją iloraz objętości do pola powierzchni całego obszaru. Do uzyskanego wyniku dodajemy wartość (w: m n.p.m.) najniżej położonego punktu i otrzymujemy średnią wysokość analizowanego obszaru.


Dodajmy, że krzywa hipsograficzna w edukacji geograficznej ma przede wszystkim zastosowanie przy charakterystyce struktury wysokościowej kontynentów oraz całej Ziemi.
 

 Krzywa hipsograficzna Ziemi
(źródło: www.wikipedia.pl/)

Krzywa hipsograficzna Polski
(źródło: www.wikipedia.pl/)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz