Rzeźba trenu
przedstawiona na mapie za pomocą poziomicy daje możliwość określenia stosunków
wysokościowych danego obszaru. Ich graficzną ilustracją jest krzywa
hipsograficzna. Do jej konstrukcji, należy najpierw obliczyć skumulowane pola
powierzchni zawarte między wybranymi poziomicami (liczba i rozpiętość stref
zależy od zamierzonej szczegółowości pokazania struktury wysokościowej). Krzywą
hipsograficzną wykreśla się w układzie współrzędnych prostokątnych, odkładając
na osi pionowej wysokości (m n.p.m.) a na osi poziomej pola powierzchni stref
wysokościowych (km2). Należy zwrócić uwagę, by punkty skrajne
krzywej znajdują się w miejscach odpowiadających skrajnym wysokościom
analizowanego terenu. Powierzchnia zawarta pomiędzy krzywą hipsograficzną a
osiami układu odpowiada objętości form terenowych. Krzywa hipsograficzna m.in.
pozwala wyznaczyć średnią wysokość terenu objętego badaniem. Stanowi ją iloraz
objętości do pola powierzchni całego obszaru. Do uzyskanego wyniku dodajemy
wartość (w: m n.p.m.) najniżej położonego punktu i otrzymujemy średnią wysokość
analizowanego obszaru.
Dodajmy, że krzywa hipsograficzna w edukacji
geograficznej ma przede wszystkim zastosowanie przy charakterystyce struktury
wysokościowej kontynentów oraz całej Ziemi.
Krzywa hipsograficzna Ziemi
(źródło: www.wikipedia.pl/)
Krzywa hipsograficzna Polski
(źródło: www.wikipedia.pl/)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz